Καίτη Δρόσου (1924 - 3 Φεβρουαρίου 2016)

Η Καίτη Δρόσου ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και ποιήτρια.

Γεννήθηκε το 1924 και υπήρξε μια στενή φίλη του Γιάννη Ρίτσου και σύζυγος του Άρη Αλεξάνδρου από το 1959, που παντρεύτηκαν, μέχρι το τέλος της ζωή του. Το έργο της είναι πλούσιο και σημαντικό. Από τον πρώτο της γάμο με τον ηθοποιό Φάνη Καμπάνη είχε αποκτήσει ένα γιό. Μαζί με τον Άρη Αλεξάνδρου έζησαν αυτοεξόριστοι στο Παρίσι από την περίοδο της δικτατορίας.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Ημερησία αλλά και ως μεταφράστρια . Έχει μεταφράσει ποιήματα του Μαγιακόφσκι (Μαγιακόφσκι ποιήματα, εκδόσεις Κοροντζής 2012) από τα Ρωσικά και έχουν εκδοθεί τα παρακάτω έργα της στην Ελλάδα.

  • Ο αποστάτης Μαγιακόβσκι και η Οκτωβριανή επανάσταση, (1990) εκδόσεις Ύψιλον
  • Ιωσήφ Μπρόντσκι, (1988) εκδόσεις Ύψιλον
  • Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων κατά Κλωντ Σιμόν, Εκδόσεις Γκοβόστη

Πέθανε την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016 στο σπίτι της στο Παρίσι σε ηλικία 92 ετών.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ανοιξιάτικες Ώρες
 
Είναι μια χώρα με μανταρινιές,
Εκεί στην άκρη του χεριού σου,
Εκεί που τελειώνει ο καημός μας
Κι αρχίζει ο ουρανός.
 
Είπες:
Χρειάζεται να φυσήξει ένας άνεμος,
Να σκουπίσει τα σπίτια και τα δέντρα,
Να σκουπίσει τα χρόνια μας,
Για ν’ ανάψεις μ’ ένα πράσινο φύλλο
Την πίπα σου.
 
Εμείς δεν ξέραμε  τίποτ’ άλλο απ’ τις μυγδαλιές
Που φύτεψε ο παππούς στο περιβόλι.
Όμως τώρα τον ξέρουμε
Τον άνεμο που σκουπίζει τα χρόνια μας
Και το πράσινο φύλλο
Που ανάβεις την πίπα σου
 
-Τώρα που φτάνουνε τα χέρια μας
ως τα δικά σου. 
 

Το ποίημα δημοσιεύτηκε, χωρίς άλλα στοιχεία, στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, στην καθημερινή στήλη Ποιητικό Ανθολόγιο, το Νοέμβριο του 2003. [ανθολόγος του μήνα η κ. Μαρία  Στασινοπούλου].