Ποιός ήταν ο Κωστής Παλαμάς;
1859 - 1943

Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, ενώ αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880. Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 από οικογένεια λογίων. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο (Μεσολόγγι, 1875) εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1877). Ωστόσο, σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του, αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία.

 

Σε ηλικία εννέα ετών έγραψε το πρώτο του ποίημα, ένα “ποίημα για γέλια”, όπως το χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος. Ήδη από το 1875 είχε δημοσιεύσει άρθρα, μελέτες, κριτικά δοκίμια και χρονογραφήματα, σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της εποχής. Η πρώτη έκδοση έργου του πραγματοποιήθηκε το 1886, με τίτλο “Τα τραγούδια της πατρίδος μου”. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1889, βραβεύτηκε στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό για τη συλλογή του “Ύμνος εις την Αθηνάν”. Το 1888 παντρεύτηκε τη Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν δυο γιους και μια κόρη. Το 1898, μετά το θάνατο του μικρότερου γιου του σε ηλικία τεσσάρων ετών, έγραψε τα ποιήματα “Τάφος” και “Παράδεισοι”. Το 1914 βραβεύτηκε για την προσφορά του με το κρατικό αριστείο γραμμάτων και τεχνών.

 

 

 

Από το 1897 έως το 1929 διετέλεσε γενικός γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε ένα από τα πρώτα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών και το 1930 εκλέχτηκε πρόεδρός της. Το 1933 τιμήθηκε με το γερμανικό λογοτεχνικό βραβείο Goethe και το Οικονόμειο βραβείο της Ελληνικής Κοινότητας Τεργέστης. Το 1936, στα πενήντα χρόνια της δημιουργίας του, ο βασιλιάς Γεώργιος του απένειμε το Παράσημο του Φοίνικος.

 

 

Ο Παλαμάς αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στη συγγραφή, καλύπτοντας με το έργο του όλο το φάσμα του γραπτού λόγου. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, τη δημοσιογραφία, την αρθρογραφία, τη μελέτη, την κριτική. Η συνεισφορά του στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική, ενώ ο ίδιος θεωρείται πρωτοπόρος της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (η Παλαμικής) σχολής. Σταθμοί στην ποιητική δημιουργία του θεωρούνται “Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου” και “Η Φλογέρα του Βασιλιά”.

 

 

 

 

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1943. Ο γιος του Λέανδρος, σύμφωνα με μαρτυρία το Κωνσταντίνου Τσάτσου, δεν επιθυμούσε η κηδεία του πατέρα του να πάρει εθνοπατριωτική διάσταση, φοβούμενος την αντίδραση των κατακτητών. Παρόλα αυτά, η κηδεία του μεγάλου ποιητή έμεινε στην ιστορία ως ένα είδος αντικατοχικής εκδήλωσης, καθώς μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Γερμανών κατακτητών, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Ά νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.

 

Στην οικία του στην Αθήνα όπου πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, στην οδό Ασκληπιού 3, στεγάζεται σήμερα το Ίδρυμα Κωστή Παλαμά.

 

Πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου