Συντάκτρια: Αναστασία Κρανά
Στο πολυσυζητημένο θέμα του έρωτα, δίνει επιστημονικές και κατατοπιστικές απαντήσεις ο παιδοψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης με το βιβλίο του ‘’Έρωτας ή τίποτα’’. Στο συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζονται τα προβλήματα των σύγχρονων σχέσεων αλλά και οι ρίζες τους. Τα προβλήματα αυτά στερούν από τους σύγχρονους ανθρώπους τον έρωτα, που σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν εμπειρικά το νόημα της ζωής.
Ο έρωτας, ένα ζήτημα παρεξηγημένο στην σύγχρονη εποχή αλλά και ασήμαντο για την ζωή σύμφωνα με ορισμένους. Όμως όταν μιλούμε για ζωή, μιλούμε για μια ζωή με συναισθήματα, χαρές, λύπες, αποτυχίες αλλά και επιτυχίες; Ή μιλούμε για μια ζωή που θα είναι πρωτίστως ασφαλής και βαρετή; Τη ζωή που εμείς έχουμε διαμορφώσει έτσι ώστε να μην βγαίνουμε από το comfort zone μας. Ας μη γελιόμαστε.
Το βιβλίο ‘’Έρωτας ή τίποτα’’ μας ωθεί να ζήσουμε τον έρωτα, χωρίς τον φόβο του πόνου και της απόρριψης. Μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε πως ο έρωτας είναι απαραίτητος στην καθημερινότητα μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δημήτρης Καραγιάννης, ο έρωτας είναι μια πρόκληση για να υπερβούμε την ατομική ανεπάρκεια, για να συναντήσουμε τον πυρήνα της ζωής, που θα παραμείνει άφατος, ακατανόητος, απερίφραστος, πάντα υπάρχων, ανέφικτος μέσα από τις γνώσεις και τις πληροφορίες, αλλά πάντα διαθέσιμος στο να αγγιχθεί από εκείνους που δεν κλείνονται στην ατομική τους αυτάρκεια και δεν παραιτούνται από το να αναζητούν.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα από τα πιο δύσκολα ‘’κεφάλαια’’ της ζωής. Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, τόσοι τυχαίοι συνδυασμοί και πρωτίστως τόσοι αταίριαστοι χαρακτήρες. Ωστόσο, αυτός που φτάνει στην πηγή και μάλιστα πίνει και νερό είναι εκείνος που αγωνίζεται για να βρει αυτό που έχει ονειρευτεί. Με λίγα λόγια είναι εκείνος που δεν συμβιβάζεται.
Από μια σχέση, θα δημιουργηθεί αργότερα και μια οικογένεια. Ο συγγραφέας εύστοχα παρομοιάζει την επιλογή του ερωτικού συντρόφου ως ένα θεμελιώδες δομικό στοιχείο του οικοδομήματος της οικογένειας.
Προφανώς και σε όλες τις οικογένειες οι διενέξεις, οι τσακωμοί αλλά και μεγαλύτερα προβλήματα δίνουν το παρών τους ορισμένες φορές. Σε άλλες πιο συχνά, σε άλλες πιο αραιά. Μια αιτία των διενέξεων αυτών σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι η μονόπλευρη προσφορά του ενός μόνο συντρόφου που δεν μπορεί να ισχύσει για πάντα χωρίς να οδηγήσει σε εξάντληση, σε ματαίωση ή σε διάψευση.
Ακόμη, ο Δημήτρης Καραγιάννης επιλέγει να σταθεί στο γεγονός ότι ορισμένα στοιχεία της σχέσης μπορούν να υποδείξουν το μέλλον της. Φέρνει ως παράδειγμα μια συνάντηση δύο ερωτευμένων νέων που δεν έχει παλμό, ζωντάνια, τρυφερότητα, τρέλα, όνειρα, πάθος ή συγκίνηση. Την σχέση δύο νέων ανθρώπων που δεν υπερβαίνει τις κοινωνικές αντιξοότητες, τις οικονομικές δυσκολίες, τις προσωπικές παρεξηγήσεις, τους χρονικούς περιορισμούς και τις τοπικές αποστάσεις. Πως λοιπόν σε αυτή την σχέση να υπάρξουν οι ιδανικές συνθήκες ώστε οι δύο αυτοί άνθρωποι να ζήσουν τον έρωτα τους ιδανικά; Άλλωστε σύμφωνα με αυτόν, ο γάμος δεν μπορεί να αναστήσει δύο πεθαμένους που αποφασίζουν να ταφούν στο ίδιο σπίτι.
Τέλος ο συγγραφέας καταρρίπτει και τον μύθο της ‘’εμπειρίας’’ στις ερωτικές σχέσεις αν ο άμεσα εμπλεκόμενος δεν χρησιμοποιεί την εμπειρία του σε προηγούμενες σχέσεις προκειμένου να ανακαλύψει κρυμμένες πτυχές της προσωπικότητας του αλλά και για να βελτιώσει τυχόν προβληματικές συμπεριφορές του. Μάλιστα θέτει το εξής ερώτημα στους αναγνώστες: ‘’ Γιατί η αποτυχία σε εικοσιπέντε σχέσεις να θεωρείται σημαντική εμπειρία για μια επιτυχημένη σχέση και όχι ως προϋπόθεση για την αποτυχία και στην εικοστή έκτη σχέση;’’
Τα παραπάνω σημεία είναι ορισμένα μόνο από τα σημεία στα οποία αξίζει να σταθεί ένας αναγνώστης και εκείνα που κέντρισαν την προσοχή μου. Σίγουρα μόνο θετικά μπορεί να αποκομίσει κανείς διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. Όμως το σημαντικότερο μήνυμα που μας περνάει αυτό το βιβλίο κατά την γνώμη μου είναι ότι η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια ζωή όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο δημιουργός.
