Γράφει ο συντάκτης Στέλιος Πανούριος

Σε αυτή την κριτική σας τονίζω ότι δεν θα είμαι αντικειμενικός. Μία ταινία που με έχει μαγέψει, ταξιδέψει και έχει ξεχάσει από το 2014 στην ίδια αίθουσα όπου την έζησα για 1^η φορά και ακόμα να με αφήσει να γυρίσω πίσω στην πραγματικότητα…

Cinema στην Πάτρα με ένα αγαπημένο πρόσωπο, αγκαλιά τα pop-corn μου πήγα για να δω μια ταινία και έφυγα έχοντας ζήσει μία ολόκληρη ζωή ξανά από την αρχή! Δεν έχω να πω, τα γραφικά υπέροχα, μουσική από τον απίθανο Hans Zimmer, σκηνοθέτη Christopher Edward Nolan, ο πλέον αστέρας Matthew McConaughey και Timothee Chalamet έκαναν τις πρώτες δυνατές εμφανίσεις τους σε αυτή την ταινία. 8,6 IMDB ratings, Oskar και αρκετά βραβεία. (Εδώ έρχεται η ώρα και να σας προειδοποιήσω ότι αν δεν την έχετε δει, έχετε αρκετά κίνητρα για να την δείτε πριν δείτε κριτικές που μιλούν για την ταινία καθαυτή). Θα μπορούσα να έχω 1.000 λόγους για να πω ότι είναι αντικειμενικά πετυχημένη ταινία αλλά θα ήθελα να πάω λίγο πιο βαθιά σε όσα είδαν τα δικά μου μάτια. Κάθε ιδέα η οποία δεν είναι ρεαλιστική, είναι δουλεμένη ώστε να έχει το μέγιστο δυνατό ρεαλισμό εάν όντως ζούσαμε στον ανάλογο κόσμο. Το αγαπημένο ρομποτάκι (TARS) της ταινίας για παράδειγμα δοκιμάστηκε και συζητήθηκε με αρκετούς επιστήμονες και πειράματα για το με ποιο τρόπο θα ήταν αρκετά λειτουργικό ώστε να φτιαχνόταν όντως για διαστρικά ταξίδια. Αν ένα μάθημα κατάλαβα για την τέχνη μέσα από αυτή την ταινία είναι ότι ο καθένας μπορεί να γράψει φαντασία με επιστήμη αλλά δεν μπορεί ο καθένας να γράψει πραγματικά επιστημονική φαντασία. Ένα μέλλον απόλυτα ρεαλιστικό και λογικό με βασικότερο πυλώνα το συναίσθημα.

Μετά από λίγες επαναλήψεις (κάτι που δεν κάνω ποτέ σχεδόν) της ταινίας άρχισα να καταλαβαίνω ότι όλα όσα ένιωσα εκείνη την 1^η στιγμή ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι. Η κοινωνιολογία είναι απόλυτα σωστά φτιαγμένη για το τι θα γινόταν στο μέλλον εάν ο πλανήτης έμενε στείρος και μόνος τρόπος μας να επιβιώσουμε είναι να αντέξουμε μέχρι να βρούμε μία άλλη εναλλακτική.

Σίγουρα μέσα από αρκετές ομιλίες με γνωστούς και φίλους δεν θα έλεγα ότι είδαν το φανταχτερό φως που είδα και εγώ αλλά κάθε ένας μας ξέρει ότι όσα αγαπάμε, δεν θα έπρεπε τα αγαπάμε γιατί τα αγαπούν και οι άλλοι ή ακόμα πιο κοντά σε αυτό που σκέφτομαι, ο κόσμος είναι λάθος που δεν ξετρελαίνεται με όλα όσα βλέπω! Θεωρώ ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι η καλύτερη underrated ταινία με γραφικά, νόημα, σκηνοθεσία κλπ. Δεν είμαι κάποιος μεγάλος κριτικός αλλά είμαι ίσως ένας επαγγελματίας θεατής πλέον με τόσες ώρες που έχω αφιερώσει.

Λίγο πιο κοντά, το interstellar αφιερώνει προφανώς αρκετό χρόνο σε στοιχεία που στην εποχή μας πλήττονται αρκετά. Από μαύρες τρύπες, εναλλακτικός τρόπος επιβίωσης σε άλλους πλανήτες αλλά και το θέμα της τηλεμεταφοράς που τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να ταράσσει την επιστημονική κοινότητα. Το μέλλον φαίνεται να βρίσκεται εκεί έξω στο διάστημα από τη μέρα που μπορούσαμε να κοιτάξουμε τον ουρανό. Γνωρίζουμε ήδη ότι βρισκόμαστε σε έναν κόκκο άμμου που ονομάζουμε γη και ότι χρειαζόμαστε χρόνο για να δούμε όλα όσα ο κόσμος μας πραγματικά έχει και είτε για λόγους ανάγκης είτε για εξερεύνηση και ανάπτυξη, θα βγούμε εκεί έξω. Ίσως μια κλασσική ερώτηση που μου αρέσει να ρωτάω στους ανθρώπους ασχέτως με την απάντησή τους, είναι το εάν θα βγαίναν έξω εκεί στο διάστημα για να εξερευνήσουν όλα όσα υπάρχουν ή θα διάλεγαν να ζουν μία ολόκληρη ζωή στον πλανήτη που πάντα ήξεραν και έχει ανθρώπους. Γνώση ή Κοινωνικότητα? Απορία ή Συνομιλία? Ταξίδι ή Κατοικία? Σίγουρα οι άνθρωποι χωρίζονται στις 2 μεγάλες κατηγορίες αν και οι περισσότεροι προτιμούν να μείνουν στα μέρη που γνωρίζουν και να ζήσουν με τρόπο που γνωρίζουν και λίγοι είναι αυτοί που βγαίνουν να εξερευνήσουν το άγνωστο, να διακινδυνεύσουν με την ελπίδα να μάθουν και η πληρωμή τους να είναι η δυνατότητα απλά να είναι αυτοί που θα ανακαλύψουν κάτι πρώτοι. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε σε γνώριμα μέρη με γνώριμους ανθρώπους και γνωστό τρόπο ζωής γιατί μας προσφέρει ασφάλεια και ίσως πολλοί να πιστεύετε ότι αυτά είναι για τους νέους όμως η άποψή μου είναι ότι το ταξίδι για γνώση και ανακαλύψεις αλλά και ειδικά για είσαι ο 1^ος που θα ανακαλύψει μια γνώση που η ανθρωπότητα θα μάθει χάρη σε σένα μπορεί να προσφέρει το πιο μεγάλο είδος ευτυχίας που υπάρχει!

Μια ανακάλυψη για να χαρίσουμε κάτι νέο στον κόσμο και να κάνουμε τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη και να ξέρουμε ότι κάθε φορά που θα τη σκέφτονται και θα τη χρησιμοποιούν, αυτό θα αποτελεί απόδειξη ότι ζήσαμε!

Κάποιοι θα βγούμε για να σώσουμε/βοηθήσουμε κάποιους αγαπημένους μας. Κάποιοι θα βγούμε από απορία. Κάποιοι θα βγούμε γιατί μάθαμε μία ιδέα από μία ταινία και αυτό μας είναι αρκετό. Το σίγουρο είναι ότι όλα καταλήγουν στο γεγονός ότι για κάποιο λόγο όλοι μας πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και την απλή ζωή όπως εύκολα μπορούσαμε να βολευόμαστε μέχρι τώρα, για ένα καλύτερο αύριο! Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να το επιλέξουμε ώστε να μην το κάνουμε από ανάγκη.