Ο Γιώργος Σταματάκης, στην πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί, συνεχίζει την ενασχόλησή του με την τοπιογραφία, κάνοντας ένα ακόμα βήμα στον πειραματισμό του ως προς τη χρήση των μέσων και των υλικών του. Τα –παραδόξως– οικεία σε όλους θέματα που παρουσιάζει μέσω της αποτύπωσης των αναμνήσεών του σε ζωγραφικές εικόνες που μοιάζουν με φωτογραφίες polaroid, επιδιώκουν αυτή τη φορά να αφυπνίσουν τους θεατές για τους κινδύνους τις ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Αραιώνοντας με περισσότερο λάδι τη λευκή λαδομπογιά που χρησιμοποιεί για τους ορίζοντές του, καταφέρνει να αποδώσει στο υλικό του δύο χαρακτηριστικά που καθιστούν το ζωγραφικό έργο ακόμα πιο ευάλωτο αν δεν αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερη φροντίδα. Το χρώμα στεγνώνει πιο αργά, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και με την έκθεσή του στο φως χάνει την λευκή ποιότητά του και αποκτά μία κιτρινωπή απόχρωση. Επιτυγχάνει έτσι ένα άμεσο σχόλιο για την ανάγκη να μεταχειριστούμε και την ίδια την ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει με περισσότερη φροντίδα. Όπως αναφέρει η Alessandra Pace στο συνοδευτικό κατάλογο της έκθεσης, «Δεν υπάρχει planet B, παρ’ όλες τις εναλλακτικές που κάποιοι εκατομμυριούχοι ψάχνουν για τους εαυτούς του. Θα πρέπει να τα καταφέρουμε με ό,τι έχουμε. Η ατμόσφαιρα είναι ο ίδιος ο αέρας που αναπνέουμε και επίσης αυτό που νιώθουμε».
Ο Σταματάκης αναλαμβάνει το μερίδιο της δράσης που του αναλογεί, καθώς, όπως γράφει παρακάτω στο κείμενό της η Alessandra Pace, «Παίρνοντας το ρίσκο μιας λεπτής ισορροπίας, ο Σταματάκης εξυμνεί τη φύση και συγχρόνως ωραιοποιεί την καταστροφή, προειδοποιώντας για την κλιματική αλλαγή και υπονοώντας την ανάγκη μίας βαθιάς πολιτιστικής αλλαγής. Το κάνει όμως μέσω μιας παραδοσιακής, παραστατικής τέχνης που ακολουθεί συμβατικούς δρόμους που όλοι καταλαβαίνουμε».

 Απο την αλλη μια σειρά γλυπτών μικρών διαστάσεων και μεταξοτυπίες σε οργάντζα συνθέτουν την έκθεση της Εύας Μήταλα Atelier Portable.
Κεντρικό στοιχείο της νέας δουλειάς της είναι οι ιαπωνικές βεντάλιες και η αυτοσχέδια φορητή ανασύσταση της καλλιτεχνικής εμπειρίας που μας ακολουθεί. Η καλλιτέχνις συγκεντρώνει μικρά ενθύμια από τα ταξίδια της στην Ιαπωνία και τα ενσωματώνει στην καλλιτεχνική πρακτική της. Χαρακτηριστικό στοιχείο της οποίας είναι ο εκλεκτικός γυναικείος νομαδισμός που την οδήγησε σε πόλεις της Ασίας, της Ευρώπης, της Αμερικής.
Αντλώντας από την ποιητική συλλογή του Paul Claudel Εκατό φράσεις για βεντάλιες*, το Atelier Portable είναι το καλλιτεχνικό σύμπαν της Εύας Μήταλα, το οποίο μεταφέρει παντού μαζί της. Οι βεντάλιες διαπραγματεύονται τη σχέση που έχει η υλική με την άυλη μορφή, η υλικότητα της μικρής φόρμας από μπρούτζο με το άυλο ίχνος του αέρα που μετακινείται ανεπαίσθητα: “Éventail, De la Parole du poète il ne reste plus que le souffle“ (“Βεντάλια, Από του ποιητή το λόγο δε μένει πια παρά η πνοή”).
Η Εύα Μήταλα επεξεργάζεται στο “φορητό ατελιέ” της τη δική της εμπειρία στην Ανατολή, τον εσωτερικό της μικρόκοσμο, με μια πλούσια χειροτεχνική ποιητική της οποίας τμήματα και πτυχές ανασύρει από τους σταθμούς των διαδρομών της. Στα έργα της, προστίθενται ίχνη της προσωπικής της εμπειρίας στο Σαν Φρανσίσκο (2020) και στην Αθήνα (2021), ξεδιπλώνοντας βουβές αναμνήσεις, σκέψεις και σχήματα μίας ανάσας, καλώντας μας να συνδιαλλαγούμε μαζί τους, να τα αισθανθούμε και να τα αποκρυπτογραφήσουμε.

Μετα την μεγάλη απήχηση στο κοινό και οι δυο εκθέσεις παίρνουν παράταση έως τις 15/1 στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα