” Φιλοσοφία: δικαίωμα και υποχρέωση κάθε σκεπτόμενου”.  
 
Στο ερώτημα ενός δεκάχρονου παιδιού «τι είναι φιλοσοφία;» η απάντηση από συνομήλικό του ήταν ότι «φιλοσοφία είναι ένα πράγμα για το οποίο συζητούνται πολλά, αλλά δεν καταλαβαίνει κανείς τίποτα». Η αυθόρμητη απάντηση είναι ενδεικτική της κρατούσας άποψης που έχουμε και οι ενήλικες για ζητήματα του νου, που όταν έρθει η στιγμή να διερευνήσουμε βαθύτερα, αισθανόμαστε αδύναμοι ή ανεπαρκείς μπροστά στην πολυσυνθετότητα. Ωστόσο είναι αυτό φιλοσοφία; Το διάνθισμα απαντήσεων κοινών ερωτημάτων του νου με περίτεχνες εκφράσεις και διατυπώσεις που κατανοούνται μόνον από εκείνους που είναι εξοικειωμένοι στην υπερανάλυση και την επικοινωνιακή επιδεξιότητα, το φαίνεσθαι των πραγμάτων και όχι την ουσία τους;

Χρειάστηκε λίγο περισσότερο από δέκα ακόμη έτη, προκειμένου το δεκάχρονο παιδί που έδωσε απάντηση στο ερώτημα του τότε συνομηλίκου του, να επανατοποθετηθεί και με σιγουριά πλέον να δηλώσει ότι η φιλοσοφία δεν αφορά στους λίγους, αλλά είναι προνόμιο κάθε σκεπτόμενου, τα δε συμπεράσματά της δεν είναι αναλύσεις γνώσεων ενδεδυμένων με ρητορικούς εντυπωσιασμούς, αλλά τρόποι σκέψης. Ο νέος που όχι μόνο δεν ξέχασε, αλλά επανήλθε στον παιδικό προβληματισμό του, δεν ήταν άλλος από τον σύγχρονο φιλόσοφο Benedetto Croce. Έχοντας ήδη πραγματοποιήσει τα πρώτα βήματα στον κλάδο της αισθητικής φιλοσοφίας, ο Ναπολιτάνος φιλόσοφος έμελλε να ταράξει τα νερά της παγκόσμιας σκέψης επανατοποθετώντας τις αρχές κατανόησης του νου, με γνώμονα το καθαρό νόημά τους. Έχοντας παρατηρήσει τα σφάλματα των φιλοσοφικών συμπερασμάτων, ο Croce θεώρησε ότι η φιλοσοφία δεν είναι δέσμια μίας μόνον οπτικής που τυγχάνει να είναι σύμφωνη προς τις συνιστώσες του ιστορικού και κοινωνικο-πολιτισμικού συστήματος μέσα στο οποίο εκδηλώνεται, αλλά τρόπος ή μάλλον τρόποι, που χαρακτηρίζουν συνολικά την ιστορική στιγμή εκδήλωσής τους. Με άλλα λόγια, ο Croce θεώρησε ότι η φιλοσοφία δεν υπάρχει πριν την ιστορία, τις κοινωνίες, τους πολιτισμούς, αλλά είναι κατεξοχήν γέννημά τους και ως τέτοιο πρέπει να μελετάται.

Σε τούτη την αφετηρία, οι συζητήσεις μας επιχειρούν να θέσουν την φιλοσοφία στην βάση του κοινού προβληματισμού προκειμένου να λειτουργήσουν ως λογικά βοηθήματα αντιμετώπισης ζητημάτων της καθημερινής ζωής. Πρώτος στόχος μας, μέσα από την εποπτεία των φιλοσοφικών συστημάτων είναι η αναγνώριση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε, εκφραζόμαστε και στοχαζόμαστε. Πιστό στην άποψη ότι η φιλοσοφία είναι παράγωγο της εκάστοτε πολιτισμικής συγκυρίας, το πρόγραμμά μας θα οδηγηθεί από το παρελθόν προς το παρόν, εμβάλλοντας και εκβάλλοντας προς και από τα πολιτισμικά περιβάλλοντα που διαμόρφωσαν τις αρχές του νου μας. Δεύτερος στόχος μας είναι να κατανοήσουμε όχι μόνο τα φιλοσοφικά ερωτήματα, αλλά και τους τρόπους εκδήλωσής τους κάθε φορά, έτσι ώστε διδαχτούμε όχι φιλοσοφικές νόρμες, αλλά δημιουργικούς τρόπους οικοδόμησης αρχών του νου, δηλαδή φιλοσοφία στην πρακτική της.