-Ο Νικολάι Γκόγκολ) έζησε και δημιούργησε το α΄μισό του 19ου αιώνα, από το 1809 έως το 1852 που πέθανε. Θεωρείται ο πατέρας του χρυσού αιώνα του ρωσικού πεζογραφικού ρεαλισμού. Ο Ντοστογιέφσκι είπε σχετικά «Όλοι μας ξεπροβάλαμε μέσα απ’το παλτό του Γκόγκολ».

-Το Ημερολόγιο Ενός Τρελού είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Νικολάι Γκόγκολ. Πρόκειται για ένα διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ένα έργο συμβολικό, μια σουρεαλιστική καταγραφή για το πως τα κοινωνικά πρότυπα μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στην τρέλα. Ένας διαχρονικός, αλλά επίσης και βαθιά βιογραφικός μονόλογος, καθώς και ο ίδιος ο Γκόγκολ έπασχε από ψυχώσεις που στο τέλος τον οδήγησαν στο θάνατο. Με σαφήνεια αληθινά προφητική, δείχνει το δρόμο που ακολούθησε ο ίδιος προς την τρέλα και τον θάνατο στην ηλικία που έχει ακριβώς ο ήρωάς του Ποπρίτσιν (43 ετών).

-Το έργο αυτό εμπνεύστηκε ο Γκόγκολ από άρθρα εφημερίδων για τους τροφίμους των ψυχιατρείων, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν δημόσιοι υπάλλήλοι. Η μονότονη και πολλές φορές άσκοπη εργασία τους, τους οδηγούσε σε σύνδρομα ψυχωτικής ανωτερότητας. Σημειωτέον ότι η σχιζοφρένεια αναγνωρίστηκε ως ψυχική ασθένεια το 1800 και το έργο γράφτηκε το 1835, μόλις τρείς δεκαετίες μετά. Το κείμενο, συνεπώς, αποτελεί μια από τις πρώτες περιγραφές της σχιζοφρένειας και γι’ αυτό αποτέλεσε σημαντικό σημείο αναφοράς για ερευνητές και ψυχιάτρους πριν από την σύγχρονη εποχή.

-Είναι το μόνο έργο του Γκόγκολ που είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Κι αυτό για να μπορέσει ο θεατής να παρακολουθήσει την ψυχική αποδιοργάνωση του ήρωα της ιστορίας από πρώτο χέρι, δίχως την απάλυνση της σκληρής πραγματικότητας μέσω ενός εξωτερικού αφηγητή.
-Ο Γκόγκολ με χειρουργική μαεστρία οδηγεί το νυστέρι του στα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής του Αυξέντιου Ιβάνοβιτς Ποπρίτσιν. Ενός ανθρώπου που τον κατακλύζουν ματαιωμένα όνειρα και καταπιεσμένα πάθη. Η κλιμακούμενη παράνοιά του πυροδοτείται από την μίζερη ζωή του ως χαμηλόβαθμου υπουργικού υπαλλήλου της Τσαρικής δημόσιας διοίκησης. Αυτή η πορεία που προκαλείται από μια σειρά ταπεινωτικών περιστατικών στην καριέρα του υπαλληλάκου, εκδηλώνεται με αφορμή τον ανομολόγητο και ανεκπλήρωτο έρωτά του προς την κόρη του διευθυντή του. Συνειδητοποιεί ότι χωρίς κάποιο αξίωμα και χωρίς χρήματα δεν μπορεί να την κερδίσει. Η απογοήτευση που νιώθει γι’ αυτήν του την αδυναμία, τον φυλακίζει στο «κελί» της ύπαρξης και της κοινωνικής του τάξης. Αγωνίζεται να κατανοήσει τον εαυτό του και τον κόσμο. Όμως, η άρνησή του να αποδεχθεί την σκληρή πραγματικότητα, τον οδηγεί να εγκαταλείψει την εναγώνια προσπάθεια να είναι αρεστός και αποδεκτός από την κοινωνία. Βυθίζεται σταδιακά σε μεγαλομανείς ψυχώσεις, αποφασίζοντας να ζήσει πλέον σε ένα δικό του φαντασιακό κόσμο, πολύ πιο συμβατό με τα “θέλω” του, που πραγματώνονται επιτέλους, έστω και με αυτόν τον εντελώς αντισυμβατικό και μη αποδεκτό κοινωνικά τρόπο. Για να καταλήξει τελικά στο απελευθερωτικό μεγαλείο της παράνοιας και να οδηγηθεί στο φρενοκομείο.

-Είναι άραγε ο έρωτας η αιτία; Όχι! Αιτία είναι η υποτίμηση μιας προσωπικότητας από την ταξικότητα της κοινωνίας, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, πράγμα που καθιστά το κείμενο ιδιαίτερα επίκαιρο.
-Ο Γκόγκολ περιγράφει το ατομικό υπονοώντας το συλλογικό. Η παράνοια του ήρωά του είναι η παράνοια της κοινωνίας. Και αντίστροφα. Το συλλογικό οδηγεί στο ατομικό. Η παράνοια της κοινωνίας οδηγεί στην παράνοια του ήρωα. Στο πρόσωπο του Ποπρίτσιν αναπτύσσεται και δρα μια κοινωνία που καταπιέζει τα μέλη της όσο και την ίδια της την ύπαρξη.
-Η «παράνοια» έχει προαχθεί πλέον στις μέρες μας σε απλή καθημερινότητα… Ανεργία, Φτώχια, Μετανάστευση, Προσφυγιά, Εγκληματικότητα, Κλιματική Αλλαγή… Όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας οδηγούνται στην κατάθλιψη, στην τρέλα ή ακόμη χειρότερα στην αυτοκτονία, μη μπορώντας να εντάξουν τον εαυτό τους στην ζούγκλα ενός ρευστού και απρόβλεπτου παρόντος αλλά και ενός μέλλοντος που δεν προϊδεάζει για οποιαδήποτε θετική αλλαγή.
Πρόκειται για μια ανίατη πλέον ασθένεια και ο Γκόγκολ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτήν την κοινωνία που οδηγείται σε μονοπάτια σκοτεινά και επικίνδυνα,προϊδεάζοντας το αναπόφευκτο τέλος της. Αυτός ήταν ο Γκόγκολ. Ένας αναρχικός του 19ου αιώνα.

Διάρκεια: 90΄

Διάθεση εισιτηρίων:
Στο Ταμείο του Θεάτρου: 10€ & στο Sight GOLD MALL

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΤΗΛ/ΚΗ ΚΡΑΤΗΣΗ
Περιορισμένος αριθμός θέσεων
2310-285452/272909-6974195079
Ολύμπου 88-Θεσ/νίκη
www.politeiatheatrou.blogspot.com
politeiatheatrou@gmail.com

-Eίσοδος με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης
Ο χώρος διαθέτει ιονιστή, φίλτρο Hepa, εξαερισμό.