Γράφει η συντάκτρια Αντωνία Γεντέκου

Το μυθικό Σπήλαιο των Λιμνών (παλαιότερα γνωστό ως Τρουπίσιο) βρίσκεται κοντά στο χωριό Καστριά της Αχαΐας, 16,5 χλμ. από τα Καλάβρυτα, στον ορεινό όγκο του Χελμού, σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων.

Αυτό που το καθιστά μοναδικό στο είδος του σε ολόκληρο τον κόσμο και που προκαλεί θαυμασμό είναι ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που συναντάται αποκλειστικά και μόνο στο συγκεκριμένο σπήλαιο. Εκτός από τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους, τις μυστηριώδεις στοές και τους ιδιαίτερους σταλακτιτικούς σχηματισμούς του, το φαντασμαγορικό Σπήλαιο των Λιμνών φιλοξενεί στα σπλάχνα του 13 ολόκληρες αλλεπάλληλες και κλιμακωτές -και μάλιστα σε τρία διαφορετικά επίπεδα- λίμνες, στις οποίες οφείλει και την ονομασία του.

Τον χειμώνα, με το λιώσιμο του χιονιού, το σπήλαιο μετατρέπεται σε έναν υπόγειο ποταμό που συνοδεύεται από εντυπωσιακούς φυσικούς καταρράκτες ενώ κατά τους θερινούς μήνες ένα τμήμα του σπηλαίου ξηραίνεται και αποκαλύπτονται πρωτότυπες δαντελωτές λιθωματικές λεκάνες και φράγματα ύψους μέχρι και 4 μέτρων. Τα τοιχώματα του σπηλαίου είναι στολισμένα με θαυμάσια σταλακτιτικά συμπλέγματα. Καθώς ο επισκέπτης προχωρά όλο και περισσότερο στο εσωτερικό του σπηλαίου που χαρακτηρίζεται από μικρό πλάτος και πανύψηλη οροφή, συνειδητοποιεί την ιδιαίτερη και αξιοθαύμαστη μορφολογία του. Οι λιθωματικοί «καταρράκτες» είναι εδώ το πιο συνηθισμένο μοτίβο, αφού είναι φυσικό το νερό να «πετρώνει», έτσι όπως εκβάλλει ή μάλλον όπως εισβάλλει στο εσωτερικό του σπηλαίου, από διαφορετικά σημεία στα πλάγια και την οροφή. Τα χρώματα φυσικά ποικίλλουν, καθώς εξαρτώνται από τα οξείδια που εμπεριέχονται στα πετρώματα.

Το εξερευνημένο μήκος του σπηλαίου είναι 1980 μέτρα και το αξιοποιημένο μέρος του ανέρχεται προς το παρόν στα 500 μέτρα. Η είσοδος στο σπήλαιο γίνεται μέσω μιας τεχνητής σήραγγας που καταλήγει κατ’ ευθείαν στο δεύτερο όροφο ενώ η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γεφυρούλες. Μάλιστα, για να διευκολύνεται η ξενάγηση στο σπήλαιο, στο πρώτο αξιοποιημένο τμήμα έχουν ορισθεί διάφορα σημεία-στάσεις και έχουν χαρακτηρισθεί με λατινικά γράμματα από το Α έως το Μ.

Παλαιότερα, το Σπήλαιο των Λιμνών περιείχε πολύ περισσότερο νερό, ωστόσο διατηρεί μέχρι και σήμερα την ομορφιά και την αίγλη του. Χάρη στον ιδιαίτερο φωτισμό του, ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει καλύτερα τα περίτεχνα κατασκευάσματα της φύσης που διακοσμούν το σπήλαιο και που πραγματικά κόβουν την ανάσα.

Ο μύθος λέει πως οι θυγατέρες του βασιλιά της Τίρυνθας Προίτου, η Λυσίππη, η Ιφινόη και η Ιφιάνασσα, βρήκαν καταφύγιο σε μια σπηλιά στα Αροάνια, όταν οι θεοί αποφάσισαν να τις τιμωρήσουν κάνοντας τες  να χάσουν τα λογικά τους και να μεταδίδουν μανία παιδοκτονίας σε όλες τις γυναίκες της Αργολίδας είτε επειδή καυχήθηκαν ότι το παλάτι τους ήταν ωραιότερο από τον ναό της Ήρας είτε επειδή περιφρόνησαν τη λατρεία του Διονύσου.

Εκεί τις βρήκε ο Μεσσήνιος μάντης και πρώτος ψυχίατρος της αρχαιότητας, Μελάμπους, ο οποίος τις οδήγησε στην πόλη των Λουσών και τις θεράπευσε. Σύμφωνα με ορισμένους σύγχρονους σχολιαστές αρχαίων κειμένων και αρχαιολόγους, το Σπήλαιο των Λιμνών φαίνεται ότι έχει πολλά στοιχεία, που θα συνηγορούσαν στην ταύτιση του με τη σπηλιά των Προιτίδων.

Η πρώτη αποστολή για την εξερεύνηση του σπηλαίου έγινε το 1964 από κατοίκους της τότε Κοινότητας των Καστριών, οι οποίοι ανέβηκαν για πρώτη φορά στον δεύτερο όροφο με ξυλόσκαλες από αναβαθμίδα ύψους 9 μέτρων, και ολοκληρώθηκε το 1965 από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο, με συμμετοχή Ελλήνων και ξένων σπηλαιολόγων.

Τα έργα ανάδειξης του σπηλαίου άρχισαν το 1981 από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (EOT) και το πρώτο αξιοποιημένο τμήμα παραδόθηκε στο κοινό το 1990. Καθοριστική υπήρξε, κατά την εξερεύνηση και αξιοποίηση του σπηλαίου, η συμβολή της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, με πρόεδρο την αείμνηστη Άννα Πετροχείλου, στη μνήμη της οποίας είναι αφιερωμένη η πρώτη αίθουσα. Σημαντικός υπήρξε επίσης και ο ρόλος της αρμόδιας Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού που είχε και την εποπτεία των έργων.

Πηγή: https://www.kastriacave.gr/